به نامش و در پناهش
من باید از نظر علم از همه بهتر باشم ، مبادا دشمنان مرا از این راه طعنه زنند
باید به آن سنگدلانی که علم را بهانه می کنند و به دیگران فخر می فروشند ثابت کنم خاک پای من هم نخواهند شد.
باید همه آن تیره دلان مغرور و متکبر را به زانو در آورم
و آنگاه خود خاضع ترین و افتاده ترین فرد روی زمین باشم .... ( شهید دکتر مصطفی چمران)
شهید چمران علم را وسیله ای می دانست که می تواند انسان را از به بیراهه کشیده شدن و انجام دادن کارهای بیهوده و باطل نجات دهد . او علم را مامنی برای پناه بردن از شرهای زمان خود می دانست و زمانی که همین علم برای او خناس می شد آن را رها کرد و به تکلیف خود عمل کرد.
او حسد را در خود کشته بود و خود را از حسد ورزیدن به دیگران در امان نگاه می داشت آنگونه که " نشسته بود و زارزار گریه می کرد همه جمع شده بودند چه میدانستم این طوری می کند ؟ می گویم : مصطفی طوریش نیست . من ریاضی رد شدم . برای من ناراحته . کی باور می کند ؟
برخی چمران را به مناجات های او میشناسند او همانند پیامبر (ص) بعد از هر نصر و پیروزی به درگاه خدا تسبیح و استغفار می کرد و در مواجهه با پیروزی ها و شکست ها با خداوند راز و نیاز می کرد .
او غرور و تکبر را اینجنین در خود شکسته بود : ماهی یکبار ، بچه های مدرسه جمع می شدند و می رفتند زباله های شهر را جمع می کردند .
دکتر می گفت " هم شهر تمیز می شود ، هم غرور بچه ها می ریزد."
تولد 26 مهر 1311
شهادت 31 خرداد 1360
علی زواری
